กรุงโรมและรากฐานอารยธรรมตะวันตก

กรุงโรมและรากฐานอารยธรรมตะวันตก
ชาวโรมันรับเอาและปรับองค์ประกอบทางวัฒนธรรมได้อย่างอิสระ โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากวัฒนธรรมกรีกและเฮลเลนิสติก (กรีกโบราณ) อย่างไรก็ตาม ชาวโรมันได้สร้างอารยธรรมที่ยิ่งใหญ่ขึ้นเป็นสิทธิของตนเอง ซึ่งมีศิลปะและสถาปัตยกรรม ภาษาและวรรณกรรม วิศวกรรมและกฎหมายที่กลายเป็นมรดกไปทั่วโลก มรดกของอารยธรรมกรีก-โรมัน (Greco-Roman Civilization) ภายใต้การปกครองของจักรวรรดิโรมัน ดินแดนหลายร้อยแห่ง ถูกขมวดเป็นรัฐเดี่ยว แต่ละจังหวัดและเมืองของโรมัน มีการปกครองในแนวทางเดียวกัน ชาวโรมันภูมิใจในความสามารถในการปกครองของตนเองที่ไม่ซ้ำกับใคร แต่พวกเขาได้ให้การยอมรับความเป็นผู้นำในสาขาศิลปะ สถาปัตยกรรม วรรณกรรมและปรัชญาแบบกรีก ประมาณศตวรรษที่ 2 ก่อนคริสต์ศักราช ชาวโรมันได้พิชิตกรีซและเข้ามายอมรับเอาวัฒนธรรมกรีกอย่างยิ่งใหญ่ ชาวโรมันผู้มีการศึกษาได้เรียนรู้ภาษากรีก ดังที่ฮอเรซ (Horace) กวีโรมันกล่าวไว้ว่า "กรีซ ที่เคยถูกพิชิต ได้พิชิตผู้พิชิตที่ป่าเถื่อนของตนเอง"   การผสมผสานองค์ประกอบวัฒนธรรมของกรีก เฮลเลนิสติกและโรมัน ได้ก่อให้เกิดวัฒนธรรมใหม่ เรียกว่า วัฒนธรรมกรีกโรมัน (Greco-Roman culture) วัฒนธรรมนี้มักจะเรียกกันว่า อารยธรรมคลาสสิก ด้วย ศิลปิน นักปรัชญาและนักเขียนชาวโรมัน ไม่ได้เป็นคัดลอกเลียนแบบของกรีกและเฮลเลนิสติกเพียงอย่างเดียว พวกเขายังได้ดัดแปลงแบบฉบับเหล่านั้นเพื่อวัตถุประสงค์ของตัวเองและสร้างรูปแบบของพวกเขาเอง ศิลปะและวรรณคดีโรมันได้ถ่ายทอดอุดมการณ์ ความแข็งแรงคงทนและความเป็นปึกแผ่นตามแบบฉบับโรมัน วิจิตรศิลป์ของชาวโรมัน  ชาวโรมันได้เรียนรู้ศิลปะประติมากรรมมาจากชาวกรีก อย่างไรก็ตาม ในขณะที่ชาวกรีกมีชื่อเสียงเรื่องความงามและการสร้างประติมากรรมที่สวยงาม ประติมากรชาวโรมันก็ได้แกะสลักภาพวาดที่เหมือนจริงลงในหิน ศิลปะโรมันเป็นอันมากได้รับการปฏิบัติเพื่อวัตถุประสงค์การศึกษาของประชาชน ในรัชสมัยของเอากุสตุส (Augustus) เป็นช่วงเวลาแห่งความสำเร็จทางศิลปะอันโดดเด่น ในเวลานั้น ชาวโรมันได้ส่งเสริมการพัฒนารูปแบบของประติมากรรมที่เรียกว่ารูปปั้นนูนต่ำ ในรูปปั้นนูนต่ำหรือรูปสลักที่เด่นออกมาเล็กน้อย ก็มีภาพยื่นออกมาจากพื้นหลังที่แบนราบ ประติมากรชาวโรมันได้ใช้รูปปั้นนูนต่ำเพื่อบอกเล่าเรื่องราวและเพื่อแสดงให้เห็นฝูงชน ทหารในสงครามและภูมิทัศน์ ศิลปินโรมันยังเป็นผู้มีทักษะโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการสร้างโมเสคอีกด้วย โมเสค (Mosaics) คือ ภาพหรือการออกแบบที่สร้างขึ้นโดยการวางชิ้นหิน แก้วหรือกระเบื้องชิ้นเล็ก ๆ บนพื้นผิว หมู่บ้านชาวโรมันส่วนใหญ่ ซึ่งคฤหาสน์ของพวกผู้ดีที่ตั้งอยู่นอกนครหลวง อย่างน้อยที่สุด จะมีกระเบื้องโมเสคที่มีสีสันหนึ่งอัน นอกจากนี้ ชาวโรมันยังเก่งศิลปะการวาดภาพ ชาวโรมันผู้ร่ำรวยที่สุดจะมีภาพจิตรกรรมฝาผนังขนาดใหญ่สดใส ซึ่งเรียกว่า frescoes (จิตรกรรมฝาผนัง) ทาสีโดยตรงบนผนังบ้านของพวกเขา มีไม่กี่ชิ้นที่หลงเหลือมาจนถึงทุกวันนี้ ตัวอย่างที่ดีที่สุดของภาพวาดชาวโรมันที่พบในเมืองปอมเปอี (Pompeii) ของโรมันและมีอายุตั้งแต่ช่วงต้นศตวรรษที่สองก่อนคริสตกาล ใน ค.ศ. 79  ภูเขาไฟวิสุเวียส (Mount Vesuvius) ได้ปะทุขึ้นปกคลุมเมืองปอมเปอีซึ่งตกอยู่ในกองเถ้าถ่านหนาเป็นชั้น ๆ และฆ่าประชากรประมาณ 2,000 คน เถ้าถ่านได้รักษาอาคารหลายหลังและงานศิลปะหลายชิ้นไว้		การเล่าเรียนและวรรณคดี  ชาวโรมันได้รับเอาปรัชญามาจากชาวกรีกเป็นอันมาก ลัทธิสโตอิก (Stoicism) คือปรัชญาของครูชาวกรีก ชื่อ ซีโน (Zeno)  มีอิทธิพลเป็นพิเศษ ลัทธิสโตอิกสนับสนุนคุณงามความดี การทำหน้าที่ การรู้จักพอประมาณและความอดทน ในด้านวรรณคดี ก็เช่นเดียวกับในด้านปรัชญา ชาวโรมันได้พบแรงบันดาลใจในการทำงานของเพื่อนบ้านชาวกรีก ในขณะดำเนินรอยตามแบบฉบับของชาวกรีกเป็นประจำ นักเขียนชาวโรมันได้ให้การส่งเสริมรูปแบบและความคิดของตัวเอง นักกวี ชื่อ เวอร์จิล (Virgil) ได้ใช้เวลาสิบปีเขียนผลงานด้านวรรณกรรมภาษาละตินที่มีชื่อเสียงที่สุด ชื่อ  Aeneid  ซึ่งเป็นมหากาพย์กล่าวถึงตำนานอีเนียส (Aeneas) เวอร์จิลได้จำลองมหากาพย์ Aeneid  ซึ่งเขียนขึ้นเพื่อสรรเสริญกรุงโรมและคุณธรรมของชาวโรมัน ตามเนื้อความมหากาพย์กรีกของโฮเมอร์ (Homer – นักแต่กลอนชาวกรีก) ในมหากาพย์นี้ เขาได้พูดถึงการปกครองในฐานะเป็นผลงานที่สำคัญที่สุดของกรุงโรมที่มีต่ออารยธรรม: แหล่งที่มาปฐมภูมิ ชาวโรมันไม่เคยลืมว่า รัฐบาลเป็นสื่อกลางของคุณ! งานศิลปะของคุณเป็นแบบนี้: - เพื่อฝึกคนให้มีนิสัยรักสันติภาพ ความเอื้ออาทรต่อผู้ที่ตนเองพิชิตและความมั่นคงต่อผู้รุกราน  VIRGIL, Aeneid ในขณะที่ข้อเขียนของเวอร์จิลเน้นน้ำหนักและความเอาจริงเอาจังทั้งหมดของบุคลิกลักษณะของชาวโรมัน นักกวีชื่อออวิด (Ovid) ได้เขียนบทกวีที่ให้แสงสว่าง มีไหวพริบเพื่อความบันเทิง ในบทความ Amores  (ภาษาอิตาลี แปลว่า “ความรัก”) ออวิดได้เล่าว่า เขาสามารถเขียนเวลาเขาตกหลุมรักเท่านั้น "ในขณะที่ฉันออกจากอำนาจของกามเทพอย่างเป็นอิสระ เทพธิดา Muse ของฉันก็เป็นใบ้และไม่เขียนไว้อาลัย" ชาวโรมันยังได้เขียนร้อยแก้วที่ยอดเยี่ยม โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เป็นประวัติศาสตร์  ลิวี (Livy) นักประวัติศาสตร์ชาวโรมันได้รวบรวมประวัติศาสตร์ของกรุงโรมหลากหลายหมวด เริ่มตั้งแต่กำเนิดกรุงโรมจนถึง 9 ปีก่อนคริสตกาล เขาใช้ตำนานได้อย่างอิสระ การสร้างตำนานแห่งชาติของกรุงโรมมากกว่าประวัติศาสตร์ที่แท้จริง ทากิตุส (Tacitus) นักประวัติศาสตร์ชาวโรมันอีกคนหนึ่งที่มีชื่เสียงโดดเด่นในบรรดานักประวัติศาสตร์ยุคโบราณ เพราะเขานำเสนอข้อเท็จจริงได้อย่างถูกต้อง นอกจากนี้ เขายังมีความกังวลเกี่ยวกับการขาดศีลธรรมของชาวโรมัน ในพงศาวดารและประวัติศาสตร์ เขาได้เขียนเกี่ยวกับความดีและความชั่วของจักรวรรดิโรม

ท่อส่งน้ำโรมันนี้อยู่ในฝรั่งเศสในปัจจุบันมีอายุยืนยาวมาหลายศตวรรษ ภาพแสดงส่วนตัด แสดงให้เห็นทางน้ำไหลภายในท่อส่งน้ำ

มรดกของโรม การปรากฏตัวของกรุงโรมยังคงรู้สึกได้ทุกวันในภาษา สถาบันและความคิดของโลกตะวันตก ภาษาละติน  ละติน เป็นภาษาของชาวโรมันยังคงไว้ซึ่งภาษาแห่งการเรียนรู้ในตะวันตกมายาวนานหลังจากการล่มสลายของกรุงโรม เป็นภาษาราชการของคริสตจักรโรมันคาทอลิกในศตวรรษที่ 20 ละตินสืบทอดกันมาโดยผู้คนหลากหลายชาติและพัฒนาไปเป็นภาษาฝรั่งเศส สเปน โปรตุเกส อิตาลีและโรมาเนีย ภาษาเหล่านี้จะเรียกว่าภาษาโรแมนติก เพราะเป็นมรดกชาวโรมันที่พบบ่อย ละตินยังมีอิทธิพลต่อภาษาอื่น ๆ ยกตัวอย่างเช่น ในภาษาอังกฤษมีคำมากกว่าครึ่งหนึ่งมีพื้นฐานมาจากภาษาละติน ช่างก่อสร้างผู้ชำนาญ  อาคันตุกะจากทั่วจักรวรรดิมีความประหลาดใจมากต่อสถาปัตยกรรมของกรุงโรม ส่วนโค้ง โดมและคอนกรีตรวมกันเพื่อสร้างเป็นสิ่งก่อสร้างที่งดงาม เช่น โคลอสเซียม (Colosseum) นอกจากนี้ ส่วนโค้งยังค้ำยันสะพานและสะพานสงน้ำ สะพานส่งน้ำได้รับการออกแบบโดยวิศวกรชาวโรมันเพื่อนำน้ำเข้าไปสู่เมืองเล็กและเมืองใหญ่ เมื่อช่องทางน้ำเหยียดทอดข้ามแม่น้ำหรือหุบเขา ท่อระบายน้ำจะถูกยกสูงขึ้นบนส่วนโค้ง (ดูภาพ) เพราะรูปแบบสถาปัตยกรรมโรมันประยุกต์ใช้จริง จึงยังคงได้รับความนิยม ทอมัสเจฟเฟอร์สัน (Thomas Jefferson) เริ่มรื้อฟื้นสถาปัตยกรรมโรมันในสหรัฐอเมริกาในศตวรรษที่ 18 อาคารสาธารณะขนาดใหญ่หลายแห่ง เช่น ตึกรัฐสภาสหรัฐอเมริกาและอาคารหน่วยงานรัฐต่าง ๆ นานา ล้วนมีคุณลักษณะของสถาปัตยกรรมโรมัน ถนนแบบโรมันก็มีความมหัศจรรย์ทางด้านเทคโนโลยี กองทัพได้สร้างเครือข่ายถนนขนาดใหญ่ที่สร้างขึ้นจากหินคอนกรีตและเม็ดทราย ซึ่งเชื่อมต่อกรุงโรมไปทุกส่วนของจักรวรรดิ หลายสายมีอายุไปจนถึงยุคกลาง บางสายก็ยังคงใช้อยู่

ระบบกฎหมายของโรมัน  ผลงานที่ยังคงเหลืออยู่และแพร่หลายที่สุดของโรม ก็คือกฎหมาย กฎหมายโรมันในช่วงต้นส่วนใหญ่ว่าด้วยการเสริมสร้างสิทธิของพลเมืองโรมัน อย่างไรก็ตาม ในขณะที่จักรวรรดิเจริญรุ่งเรือง ชาวโรมันก็เชื่อว่ากฎหมายควรจะมีความยุติธรรมและนำไปใช้อย่างเท่าเทียมกันกับทุกคน ทั้งคนรวยและคนจน ผู้พิพากษาเริ่มตระหนักถึงมาตรฐานบางอย่างของความยุติธรรมทีละน้อย ๆ มาตรฐานเหล่านี้ส่วนใหญ่ได้รับอิทธิพลมาจากคำสอนของนักปรัชญาสโตอิกและอยู่บนพื้นฐานของความรู้สึกร่วมกันและแนวความคิดที่ปฏิบัติได้ หลักการสำคัญที่สุดของกฎหมายโรมันบางส่วนคือ: • ทุกคนมีสิทธิเท่าเทียมกันภายใต้กฎหมาย • บุคคลถือว่าเป็นผู้บริสุทธิ์จนกว่าจะพิสูจน์ความผิด • ภาระการพิสูจน์ตกไปอยู่กับโจทก์มากกว่าจำเลย • บุคคลควรได้รับการลงโทษจากการกระทำเท่านั้น ไม่ใช่จากความคิด • กฎหมายใด ๆ ที่ดูเหมือนไม่มีเหตุผลหรือไม่เป็นธรรมอย่างเห็นได้ชัด อาจจะมีการหยุดใช้ไว้ก่อน หลักการของกฎหมายโรมัน ยังยืนหยัดเป็นพื้นฐานของระบบกฎหมายในหลายประเทศในยุโรปและในสถานที่ที่ได้รับอิทธิพลจากยุโรปรวมทั้งประเทศสหรัฐอเมริกา อิทธิพลที่ยังยืนยงของกรุงโรม  ด้วยการอนุรักษ์และการเพิ่มเติมให้กับอารยธรรมกรีก โรมจึงทำให้วัฒนธรรมประเพณีตะวันตกเข้มแข็ง โลกจะเป็นสถานที่ที่แตกต่างกันมาก เมื่อไม่มีกรุงโรมอยู่ นักประวัติศาสตร์ ชื่อ อาร์. เอช. บาร์โรว์ (R. H. Barrow) ได้กล่าวว่ากรุงโรมไม่เคยล่มสลาย เนื่องจากกรุงโรมเป็นบางสิ่งที่ยิ่งใหญ่ในด้านความคิดและมีความเป็นอมตะ อย่างไรก็ตาม แม้จักรวรรดิโรมันจะมีความยิ่งใหญ่ ก็ไม่ได้เป็นอารยธรรมที่ยิ่งใหญ่แห่งยุคเพียงแห่งเดียว ราว ๆ ยุคเดียวกันกับที่กรุงโรมกำลังพัฒนาวัฒนธรรมอันยั่งยืน จักรวรรดิที่มีความแตกต่างกัน แต่มีความสลับซับซ้อนอย่างเท่าเทียมกันก็เกิดขึ้นใหม่ไกลออกไปทางทิศตะวันออก ในอินเดียมีจักรวรรดิเมาระยะ (Mauryan) และคุปตะ (Gupta) ปกครองแผ่นดิน ในขณะที่จักรวรรดิฮั่น (Han) ก็ปกครองทั่วประเทศจีน

วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี โคลอสเซียม (The Colosseum) โคลอสเซียมเป็นหนึ่งในความสำเร็จด้านวิศวกรรมและแบบฉบับที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเป็นระยะเวลาหลายยุคของโรมัน ชื่อนี้ได้มาจากคำภาษาละตินว่า colossus  หมายถึง "ยักษ์"  การก่อสร้างเริ่มตั้งแต่สมัยจักรพรรดิแว็สปาซิอานุส (Vespasianus อังกฤษ Vespasian) และเสร็จสมบูรณ์ในสมัยของจักรพรรดิติตุสและดอมิติอานุส (Titus and Domitian) ซึ่งเป็นโอรสของพระองค์ เป็นเวลาหลายศตวรรษหลังจากที่เป็นใช้งานใน ค.ศ. 80 (พ.ศ. 623) มีผู้ชมทั้งคนรวยและคนจนมาให้กำลังใจการแสดงการต่อสู้ของนักสู้โรมันที่สู้กับสัตว์นักล่า (เช่น สิงโต) หลายหลายชนิด

ภาพวาดจากฉากภาพยนตร์เรื่อง The Lord of the Rings (ซ้าย)  มหากาพย์เรื่อง  El Cid (บนขวา) และเรื่องมหาภารตะ (ล่างขวา)

แบบฉบับของโลก มหากาพย์ ขณะที่หลายคนรู้จักมหากาพย์ของเวอร์จิลและโฮเมอร์กวีชาวกรีก  วัฒนธรรมอื่น ๆ ตลอดประวัติศาสตร์ได้สร้างบทกวีเล่าเรื่องของตัวเองเกี่ยวกับวีรบุรุษ มหาภารตะของอินเดียบอกเล่าเรื่องราวของการต่อสู้เพื่อการครอบครองราชอาณาจักรอันยิ่งใหญ่ ในขณะที่มหากาพย์ของสเปนเอลซิด (El Cid) ก็กล่าวยกย่องวีรบุรุษสงครามกับชาวมัวร์ (Moors) และในขณะที่นวนิยายที่ไม่ได้เป็นบทกวี เดอะลอร์ดออฟเดอะริง นวนิยายแฟนตาซี โดยนักเขียนชาวอังกฤษชื่อ J.R.R. โทลคีน (J.R.R. Tolkien) ถือได้ว่ามีหลายแง่มุมของมหากาพย์ มหากาพย์ส่วนใหญ่ดำเนินตามรูปแบบที่ได้มาจากผลงานเขียนของโฮเมอร์  อย่างไรก็ตาม การเกิดขึ้นของมหากาพย์ทั่วโลกไม่ใช่เป็นผลลัพธ์มากมายของนักเขียนคนเดียว แต่เป็นความปรารถนาร่วมกันระหว่างอารยธรรมในการส่งเสริมคุณค่าและอุดมคติของพวกเขาผ่านเรื่องราว

อารยธรรมตะวันตก อารยธรรมตะวันตกโดยทั่วไปจะเห็นได้ว่าเป็นมรดกของความคิดที่แพร่กระจายไปยังยุโรปและอเมริกา ตั้งแต่สมัยกรีกและโรมโบราณ อย่างไรก็ตาม นักประวัติศาสตร์บางคนสังเกตว่า อารยธรรมตะวันตกไม่ได้อยู่ในสถานที่ใด ๆ โดยเฉพาะ มันเป็นผลของวัฒนธรรมที่ดำเนินมาร่วมกัน มีปฏิสัมพันธ์และการเปลี่ยนแปลง มรดกของกรีซและโรมยังคงมองเห็นได้ในปัจจุบันนี้ แผนภาพด้านล่างแสดงให้เห็นถึงวิธีที่แนวความคิดของกรีกและโรมันโบราณของการปกครอง ปรัชญาและวรรณคดี สามารถตรวจสอบข้ามยุคได้ เช่นเดียวกับการปฏิสัมพันธ์ทางวัฒนธรรมมากมาย การเชื่อมโยงระหว่างตัวอย่างไม่ใช่ทิศทางอย่างเลี่ยงไม่ได้ แต่แผนภูมิมีร่องรอยวิวัฒนาการของความคิดหรือสาระสำคัญเมื่อเวลาผ่านไป